Даваа Самбуу Хоёр ¹

Даваа Самбуу хоёр нэг зам наадаж явж их удсангүй нагацынхаа гэрт хүрээд иржээ. Нагац нар нь хоёр зээгээ外甥[-гээ反身] үзээд их баярлаад аав ээж ба гэрийнх нь байдлыг энэ тэр олон асуужээ. Ах дүү хоёр, аав ээжээс нагац аав ээжид явуулсан бэлгийг барьж, аав ээжийнхээ өмнөөс амар мэндий нь мэдэв. Нагац нар нь хоёр зээгээ сайн дайлавдайла-[-в过去完成].

Үдийн хоолноос хойно Даваа Самбуу хоёр хэдэн үеийн нөхөртэйгөө нийлжнийлэх会合 ойр байгаа нуурт умбажумбах游泳 наадав. Хүүхэд наадаж байгаад мэдсэнгүйгээр нар шингэх渗入/落山 ойртожойртох接近 сая харьж нагацындаа ирэв. Даваа Самбуу хоёр яараад одоо гэртээ харина гэжээ. Нагац аав ээж хоёр нь: “Хүүхэд маань хоноод өглөө эрт яв! Одоо нар шингэж орой болж байна. Гэртээ гэгээтэй хүрч чадахгүй” гээд бас: “Харанхуй шөнө хэн мэдэж болно, хүүхэд маань айх магадгүй” гэв. Ах дүү хоёр, нэгт аав ээждээ харьж ирнэ гэж гарч ирсэн ба, хоёрт, маргааш сургуультай тул, боролжборлох坚持² байгаад харихаар болжээ. Нагац аав ээж нь сандарчсандрах着急 хоёулд жимсхэн боовхон нэг боолт боож өгөөд: “Хоёр хүү маань эргээд нэг хоёр хоногоор аав ээжтэйгээ хамт ирээрэй!” гэж хэлээд хоёулыг явуулжээ. Даваа Самбуу хоёр нагац аав ээждээ салах ёс хийж: “Нагац аав ээж минь амархан сайн саатажсаатах耽搁/留 байгаарай, баяртай!” гэж хэлээд, гэр зүгээ түргэн迅速 түргэн алхаадалх跨步/步行 явжээ.

Энэ хоёр гарч ирэхэд хэдий нар шингэсэн боловч бас сайхан гэгээтэй байж байсан юм. Гэртээ хүрэх замын хагас болоодгүйгээр бүр харанхуй болов. Хэдий сар байхгүй боловч, тунгалаг сайхан шөнө бөгөөд тэнгэр дүүрэн од гялбалзаж зам сайхан танигдаж байна. Гагц үдшийн салхинд өвс мод шуугьж баахан аймаар байна. Самбуу баахан нас бага тул, хэсэг хэсэг хойш харж, ахыгаа хөтөлсөн гар нь улам улам чангарч байхыг ах нь мэдэв. Бараг хагас зам явсан тул, одоо буцъя гэвч тусгүй, хоёул алхмааалхам步子 түргэлээд явжээ. Даваа өөсөө бас их айж байвч дүүгийнхээ санааг хуурч, энэ тэр юм ярих буюу, дуу дуулж явж байв. Гэтэл гэнэт хойно нь нэг юм явж байх шиг эвгүй дуу гарахыг Даваа сонсоод, дүүдээ хэлсэнгүйгээр сэмээр хойшоо харж үзсэн нь, нэг нохой шиг амьтан хойноос нь дагаж явж байна. Сайн ажиглаад үзвэл, нохой гэтэл хоёр нүднийх нь гэрэл нь харанхуй шөнөд гэрэлтэж байна. “Чоно!” гэж мэдмэгц хамаг толгойн үс нь нэг нэгээр босож, дотор нь пал болоод явав. Дутаагаад гүйе гэтэл, гэр хол байх дээр лүү нь бас бага. Тэр ч байтугай айх маяг гаргаж дутаавал, тэр амьтан ноцож ирэх нь лав, ямар болсон ч айх маяг л гаргаж болохгүй гэж бодоод, дүүдээ сэмээр хэлж: “Дүү минь битгий ай! Манай хойноос нэг нохой дагаж явж байна. Айгаад гүйвэл биднийг тууна шуу, зүгээр үл мэдэг ч болж явах хэрэгтэй!” гэв. Дүү нь бүр их айж нэг ч дуугүй ахынхаа гарыг улам улам чанга атгаад, түргэн түргэн алхана. Даваа хэд алхаад хойшоо харж үзэж нилээн явжээ. Тэр чоно нэг харахад нэг бяцхан ойртож байх шиг. Анхандаа гагц нүд нь тодорхой үзэгдэж байсан нь, одоо бие нь бүр тодорхой үзэгдэж байх дээр, ангайсан ам нь хүртэл үзэгдэж байна. Даваагийн гартаа барьсан нь нэг боолт боовоос өөр юм үгүй, ойр хавьд мод чулуу шиг барих юм ч үгүй.

Гэнэт ухаан орж, боовныхоо боолтыг тайлж, хоёр хэсэг аваад замын хажууд хаяад нилээн явж байгаад хойшоо харж үзсэн нь, тэр чоно хаясан боовыг шиншиж байх шиг, идэж байх юм уу үгүй юм уу мэдсэнгүй. Удсангүй бас хойноос нь дагаад ирлээ. Ойртоод ирэхэд бас нэг хоёр хэсэг боов хаяж өгч яврээ. Иигэж байгаад боолттой боов ч гүйцэж, өнөө чоно ч их ойртож ирлээ. Одоо яах билээ байтал, дүү Самбуу нь хэлж: “Ахаа, хэрэв чоно бол, шөнө галаас айна гэж өвөг аав ээж хэлж байсан, над нэг хайрцаг чүдэнз байна, май” гэж хэлээд нэг хайрцаг чүдэнз гаргаад өгч. Даваа их баярлаад чоно ойртож ирэхэд нэг чүдэнз үрч ноцоогоод өөдөөс нь хаяж. Тэхлээр өнөө чоно бяцхан хойш ухарч зогсож. Ингэсээр байтал нохойн дуу сонсогдож ирсэнд хоёул нилээн зүрхшиж³ иржээ. Удсангүй гэрийнх нь гэрэл нь үзэгдэж ирж, өнөө чоно ч айлаас ойртож ирсэнд бас бяцхан зайтай болжээ. Хоёул дөнгөж гэрийнхээ ойр хүрч ирээд хамаг тэнхээгээр нохойгоо дуудаж, тэгээд үүд руугаа гүйв. Өнөө чоно ч олон нохойг үзээд хойшоо эргээд дутаажээ.

Даваа Самбуу хоёр үүдэндээ хүрч ирэхтэй хамт, аав ээж нь тосож гарч ирээд: “Хүүхэд минь яав? Замдаа айв уу? Яагаад орой болов?” гэж асуусанд, хоёул нэг ч үг хэлж чадахгүй болов. Гэртээ ороод үзэхлээр ах дүү хоёрын нүүр нь цаас шиг цагаан болж үг ярьж чадахгүй их удав. Ээж нь: “Хоёр хүү минь замдаа юунаас айв? Яагаад ийм орой болов” гэж асуусанд Даваа сая ухаан орж, замдаа чонотой уулзсанаа хэлжээ.

词汇表

汉语翻译